Bakı Şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon MKS-nin M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanasına “Yaşıl dünya naminə həmrəylik ili“ ilə əlaqədar “Təbiətə valeh olanlar” layihəsi çərçivəsində yeni şeirlər təqdim olundu.
Mərkəzi Kitabxananın Fəxri oxucusu, AYB-nin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, şair, publisist, tərcüməçi, AYB-nin Quba bölməsinin və “Ay işığı” ədəbi məclisinin sədri Ramiz Qusarçaylı “Güllü misralar” şeirində təbiətin əsrarəngizliyini tərənnüm edir. Şair qışdan çıxmış yaz günündə güllərin, arıların, kəpənəklərin yaratdığı gözəlliyinin qarşısında heyran qalır. “Bənövşə” şeirində şair təbiətin nazlı qızı boynubükük bənövşəni vəsf edir, onunla duyğularını bölüşür. “Mən” şeirində şair özünü təbiətin hər qayasına, daşına, dumanına, çəninə çiçək gözünün sehli təbbəssümünə, göz yaşına bənzədir.
Güllü misralar
Elə bil çəməndə toy-düyün olub,
Heyrətim güllərin gözündən öpür.
Arılar o qədər ərköyün olub
Qönçə açılmamış üzündən öpür.
Baxdım, bu gül yolu, bu çiçək yolu,
Düşüb ölə bilsəm bəsdimi, burda?!
Üstdə arı yolu, kəpənək yolu,
Yol basıb güllərin üstünü, burda...
Sünbüllər tellənir meh tumarıyla,
Lalələr bir yanda özünü çəkir.
Ərköyün kəpənək işlək arıyla
İkisi bir gülün nazını çəkir.
Nərgizlər məst olub öz qoxusundan,
Hər naxış üstünə yüz ilmə düşüb.
Bir arı oyanıb qış yuxusundan
Bir gülün canına üşütmə düşür...
Bir ləçək üstündə arı izləri,
Bir ləçək altında xəzəl görünür.
Gözümdən çəkilmir şehli gözləri,
Güllər ağlayanda gözəl görünür.
Yaşıl göz yaşında islanan tənək,
Özünü ağlayan dilə dönəcək.
Gülün yarpağında ölən kəpənək
Yarpağın üstündə gülə dönəcək...
Yol azan kəpənək tüldən yapışır,
Kəpənək günahı yuyulan deyil.
Güllər bir-birini öpüb yatışır,−
Güllər bu yuxudan ayılan deyil...
Gəzirəm şeirimin gül ləklərini,
Heyrətim könlümü qana çevirir.
Gül elə soyunur ləçəklərini, –
Arılar üzünü yana çevirir,
Bənövşə gözündə nazlı bir giley,
Sıxdım bir laləni, gördüm qan çıxır.
Şairlik adında nə varsa hər şey
Süzülüb bu axşam canımdan çıxır...
Gül gülə ötürər, sünbül sünbülə,
Yaşıl heydən salar, al vurar məni.
Elə durulmuşam, elə yüngüləm,
Bir quş dimdiyində qaldırar məni...
Bənövşə
Səndə insaf yoxuymuş,
Məndə ürək, Bənövşə.
Gəl dünyanı yarıya
Bir də bölək, Bənövşə.
Aya bax, Göydə şamdı,
Ah, nə gözəl axşamdı...
Ruhum əsdi, oxşandı
Mələk-mələk Bənövşə.
Sevgi yolu bəyazdı,
Həsrət qardı, ayazdı,
Bizi bir eşqə yazdı
Bir cüt lələk Bənövşə.
Gəl bu yerdən daşınaq,
Bir az göydə yaşanaq...
Nə eşqdən yaşınaq
Nə ar bilək, Bənövşə.
Naza bax, gül yaşında,
Gül tağı var qaşında,
O sevdanın başında
Bir də ölək, Bənövşə.
Mən
Bu dağlar, qayalar çiyin-çiyinə,
Bu dağın, qayanın bir daşıyam mən.
Bir çiçək gözündə şehli təbəssüm,
Bir çiçək gözündə göz yaşıyam mən...
Ömür avarını düzünə çəkir,
Payız sarısını üzünə çəkir,
Bu yerlər hey məni özünə çəkir,
Tələsə-tələsə yavaşıyan mən.
Arxada illərin uğuru, puçu,
Ümid günəşimdi hər işıq ucu.
Açılır, yumulur torpağın ovcu,
Üstə düyün düşən naxışıyam mən.
Dərə tək dumanlı, çənliyəm hələ,
Yarı sevinc, yarı qəmliyəm hələ.
Həlli tapılmayan tənliyəm hələ,
Taleyi Avazla yanaşıyam mən.
Fikirlə yonulub oyulasıyam,
Yonula-yonula duyulasıyam ...
Bir gün öz üstümə qoyulasıyam,
Düşünən, danışan başdaşıyam mən.
